หนึ่งในคำชมที่ดีที่สุดที่สามารถจ่ายให้กับทีมสร้างภาพยนตร์ของ Justin Benson
ดูการ์ตูน และ Aaron Moorhead ก็คือการบอกว่าภาพยนตร์ของพวกเขาน่าสนใจยิ่งขึ้นเมื่อคุณไม่รู้อะไรเลย การเป็นผู้นำด้วยคำพูดนั้นทำให้เกิดคำถามว่าทำไมใคร ๆ ก็อ่านบทวิจารณ์นี้ บางทีคุณไม่ควร; บางทีคุณอาจจะเห็นฟีเจอร์ล่าสุดของพวกเขา “Synchronic” เรื่องของการรับรู้ทฤษฎีสัมพัทธภาพเวลาโชคและโชคชะตาที่ดีขึ้นนี้ยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบ ใช้เวลาในการตั้งค่าหลักฐานนานเกินไป มันไม่ได้เจาะลึกเข้าไปในจิตใจของตัวละครนำที่น่าสนใจสองตัว (แพทย์สองคนของนิวออร์ลีนส์ที่รับบทโดยแอนโธนี่แม็คกี้และเจมี่ดอร์แนนกำลังสืบสวนการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดอย่างน่าสยดสยอง) ในขณะที่มันยังคงสัญญา และการแสดงความกล้าหาญที่ยอดเยี่ยมของมันไม่ได้รู้สึกยิ่งใหญ่เท่าที่ควรเพราะเรื่องราวเบื้องหลังของตัวละครที่เกี่ยวข้องได้รับการอธิบายให้เราฟังโดยไม่ให้เรารู้สึกจริงๆจากภายในสู่ภายนอก แต่ก็ยังน่าตื่นเต้นกว่าภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ส่วนใหญ่ที่เรียกตัวเองว่านิยายวิทยาศาสตร์ มันทำให้ความคิดเป็นวิทยาศาสตร์ของหลักฐานและเผยให้เห็นว่าสิ่งต่าง ๆ ทำงานอย่างไรผ่านวิธีการทางวิทยาศาสตร์ (ตามตัวอักษรก่อนหน้านี้นักเรียนฟิสิกส์ที่กลายเป็นแพทย์ของ Mackie ทำสิ่งเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยมีจุดประสงค์ที่แตกต่างกันเล็กน้อยจดบันทึกในขณะที่เขาไป ). ไม่เคยใช้การให้ตัวละครอธิบายว่าสิ่งต่างๆทำงานอย่างไรเมื่อสามารถเห็นภาพกระบวนการโดยให้ผู้คนดำเนินการ และในขณะที่มันนำเสนอภาพที่สวยงามจับใจและ / หรือมืดมน แต่ท้ายที่สุดมันก็เป็นเรื่องของไอเดียมากกว่าภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจซึ่งพิสูจน์ได้ว่าคุณไม่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อสร้างผลงานนิยายวิทยาศาสตร์และ / หรือแฟนตาซี
ฉันรู้สึกคลุมเครือที่นี่เพราะฉันชอบที่ไม่รู้ว่า “ซิงโครนิก” กำลังไปที่ไหนอะไรเป็นแรงบันดาลใจให้ตัวละครหลักทั้งสองไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์แอ็คชั่นภาพยนตร์สยองขวัญหรือความลึกลับที่เลื่อนลอย (เป็นบิตของ ทั้งสาม) แม้ชื่อจะหมายถึงอะไร (ปรากฎว่าเป็นการพาดพิงถึงทั้งคำแสลงของยาและแง่มุมของทฤษฎีเวลาหนึ่ง) ผู้ที่อยากสัมผัสกับความหนาวเย็นของภาพยนตร์ควรหลบออกไปในตอนท้ายของย่อหน้านี้และกลับมาในภายหลัง ดูหนัง
ภาพยนตร์เรื่องก่อนหน้าของเบ็นสันและมัวร์เฮด (รวมถึง “Spring” และ “The Endless”) มีความแตกต่างจากการที่พวกเขาสร้างความสมดุลให้กับภาพยนตร์ประเภทสองประเภทที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ซึ่งมีแนวโน้มที่จะดึงดูดผู้ชมที่แตกต่างกันมาก: ประเภทที่คุณได้รับอนุญาตให้เข้าใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่มี ความลึกลับไม่ได้รับการแก้ไขในตอนท้ายและประเภทที่ปล่อยให้พื้นที่เชิงลบจำนวนหนึ่งของแนวคิดที่คุณต้องกรอกด้วยตัวคุณเอง “Synchronic” เป็นอีกหนึ่งไต่ไต่ หลังจากสร้างคุณสมบัติของสารชื่อเรื่องซึ่งเป็นยานักออกแบบที่เปลี่ยนความคิดในรูปแบบเม็ดยาขายในแพ็คเก็ตขนาดเดียวที่ดูเหมือนถุงยางอนามัยจากระยะไกลมันทำให้สตีฟตัวละครหลักที่ขมขื่นปัญญาและปฏิเสธตัวเองของแม็คกี้ได้คิดออก มันทำอะไร.
จากเครื่องหมายสองในสามในเรื่องนี้เรามีความคิดที่ดีเกี่ยวกับส่วนสำคัญ
ดูหนังเต็มเรื่อง กินยาลาเลวิสคาร์โรลอลิซและคุณสามารถเข้าสู่ช่วงเวลาที่แตกต่างกันในขณะที่ยังคงอยู่ในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์เดียวกันไม่มากก็น้อยจากนั้นให้อยู่ต่อ ที่นั่นเป็นเวลาเจ็ดนาที แต่เมื่อกระบวนการได้รับการยอมรับภาพยนตร์เรื่องนี้จะมุ่งเน้นไปที่ประสบการณ์ทางกายภาพของการใช้ยาและวิธีที่มันเปลี่ยนความรู้สึกของเวลาและการดำรงอยู่ของสตีฟและทำให้เขารู้สึกถึงสิ่งใหม่ ๆ และนั่นคือจุดที่บทกวีและความลึกลับเข้ามาแสดงในการจับภาพ (โดยมัวร์เฮดผู้ถ่ายทำภาพยนตร์ของภาพยนตร์เรื่องนี้) ของท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวและภาพพาโนรามาของกาแลคซีและในการตัดแสงแฟลชที่ไม่สามารถอธิบายได้ซึ่งสัญญาณจะเปลี่ยนไปในจิตสำนึกของสตีฟ (รวมถึง “Bringing Out the Dead” – สไตล์ภาพเมืองกลับหัวภาพสโลว์โมชั่นโคลงสั้น ๆ และภาพเหมือน “ทฤษฎี” ของรถพยาบาลที่เคลื่อนที่ในทิศทางตรงกันข้าม) ฉากที่ผู้สร้างยาเสพติดใช้อัลบั้มแผ่นเสียงไวนิลเพื่ออธิบายเวลาเป็นชุดของแทร็กที่เป็นศูนย์กลางและขนานกันแทนที่จะแสดงเส้นตรงยาวหนึ่งเส้นในบทกวีและชั้นเรียนฟิสิกส์ นอกเหนือจากการเตรียมเราให้พร้อมสำหรับการทดลองที่สตีฟกำลังจะเริ่มแสดงมันเป็นเพียงภาพที่น่ารักและมีความหวังในภาพยนตร์ที่ถูกควบคุมโดยความกลัวและความน่ากลัว “Slaughterhouse Five” สุดคลาสสิกของเคิร์ทวอนเนกัต (ซึ่งเบ็นสันและมัวร์เฮดเหมาะกับการดัดแปลงโดยเฉพาะ) “ซินโครนิก” กลายเป็นเรื่องราวของชายที่เลือกที่จะไม่ติดอยู่ในเวลาส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาต้องการค้นหาลูกสาวของเดนนิส (Ally Ioannides ‘ Brianna) ที่กินยาระหว่างงานปาร์ตี้และหายตัวไป แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะอดีตอันน่าเศร้าของเขาที่ผูกติดกับพายุเฮอริเคนแคทรีนาทำให้เขากลายเป็นผู้หญิงที่ชอบเสพยาเสพติดและดื่มยาก ในฐานะที่รับบทโดย Mackie ผู้ซึ่งทำงานหนักโดยไม่หักโหมจนเกินไปพลังงานของสตีฟชวนให้นึกถึงทหารผ่านศึกเหล่านั้นที่กลายเป็นนักสืบหรือนักเลงในนิยายอาชญากรรมหลังสงครามและฟิล์มนัวร์
แต่เพื่อให้เครดิตสคริปต์ไม่ได้พึ่งพาถ้อยคำที่เบื่อหูนั้น แต่กลับชี้ให้เห็นว่าประสบการณ์ของสตีฟในฐานะคนผิวดำในอเมริกาซึ่งเป็นอดีตสัมพันธมิตรทางใต้โดยเฉพาะเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยหน่ายที่ไม่พอใจการแต่งงานกับลูก ๆ ของคู่หูของเขาและรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังกำหนดเวลาบนโลก “ซิงโครนิก” ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงขีดสุดของการถูกเหยียดหยามทางการเมืองและการต่อต้านชนชั้นเพียงเพื่อหยุดสั้น ๆ แต่การอ้างถึงสตีฟในปัจจุบันที่ไม่เป็นที่พอใจในละแวกเมืองบางแห่งและคนผิวขาวหัวดื้อหลายคนในฉากการเดินทางข้ามเวลารวมถึง Klansmen ที่สวมหน้ากากและทหารราบสัมพันธมิตรที่คิดว่าสตีฟเป็นทาสของเขา – ยืนยันว่าเราไม่ใช่ อ่านมากเกินไปในแง่มุมนี้
ทั้งหมดที่กล่าวมา “Synchronic” สะดวกสบายกว่าในการสำรวจความแปลกแยกแบบทั่วไปซึ่งเชื่อมโยงกับความรู้สึกราวกับว่าชีวิตจะไม่มีวันดีขึ้นอีกต่อไปหลังจากความบอบช้ำทางจิตใจที่เปลี่ยนแปลงชีวิต (ปัญหาของสตีฟย้อนหลังไปถึงแคทรีนา) หรือ สิ่งที่ดีที่สุดได้เกิดขึ้นแล้วและทุกอย่างก็ตกต่ำจากที่นี่ (มุมมองในที่สุดของเดนนิสหลังจากที่เขาสูญเสียลูกสาวและการแต่งงานของเขาก็พังทลาย) นอกจากนี้ยังมีความหลงใหลในโคลงสั้น ๆ กับประสบการณ์ของ (และคำอธิบาย) ว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อต้องเคลื่อนผ่านเวลาเป็นเส้นตรงและวิธีที่จะขยายออกไปด้วยความเศร้าโศกจากการสูญเสียคนที่คุณรักโอกาสช่วงชีวิตหนึ่งหรือความรู้สึก ของการเชื่อมต่อกับเมืองหรือประเทศ คนที่ตายแล้วหายไปถูกพรากย่อยสลายหายไปอย่างแท้จริงหรือไม่? หรือพวกเขาข้ามไปยังเพลงอื่นในอัลบั้มบันทึก? เราสามารถหาได้หรือไม่? พวกเขาสามารถมองเห็นเรา? เรารู้สึกได้ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่อยู่ที่นั่น?